Eerlijk en soms zelfs ontwapenend vertelt Mingfang Wang over het wel en wee van een bevolkingsgroep die zelden zijn stem verheft.
-- Lulu Wang
Iedereen die Chinees afhaalt, heeft zich wel eens afgevraagd wat er allemaal gebeurt achter
het geheimzinnige luik waardoor de bestellingen naar buiten worden geschoven. Geen gemeenschap
in Nederland is zo gesloten als de Chinese, maar in het boek Tijgerkop worden veel van de mysteriën onthuld.
In dit boek laat Mingfang Wang (1974) de worsteling zien die de Chinese horeca in feite is.
Ze vertelt hoe ze zich elke dag staande houdt te midden van alle problemen die op haar afkomen.
Om aan de dagelijkse strijd te ontkomen probeert ze haar restaurant te verkopen, maar ook
dat gaat niet zonder slag of stoot.
In haar restaurant in Hilversum is Mingfang zeer gedreven om lekker eten te serveren en het
haar mondige en kritische klanten zo goed mogelijk naar de zin te maken. Tegelijk levert ze
een permanente strijd met diverse overheidsinstanties die haar het leven moeilijk maken.
Haar personeel draagt verder nog het nodige aan de dagelijkse stress bij, maar dat blijft
ze verwennen alsof het haar kinderen zijn.
De belangrijkste troef om niet aan alle leed ten onder te gaan is haar relativerende humor.
Door het licht-ironische commentaar dat ze van dag tot dag geeft op haar lotgevallen leest
haar leven haast als een komedie. Maar alles in dit boek is waar gebeurd. Sambal bij?
Dit is wat anderen ervan vindenHet boek boeide me vanaf de eerste bladzijde al en ook als ik er niet in las bleef ik er in gedachten mee bezig. Het is net alsof je met Mingfang aan een grote tafel zit, bak koffie erbij en zij vertelt. Ik heb aan haar lippen gehangen. De auteur heeft een vlotte hand van schrijven en ze vertelt boeiend over de mysteriën van de gesloten Chinese gemeenschap. Het boek leest als een roman: meeslepend en ontroerend, maar ook bij vlagen humoristisch. Wang heeft een prettige en humoristische schrijfstijl. |
Luister hoe Mingfang voorleest uit haar boek
Lees het eerste hoofdstuk van Tijgerkop
Mingfang kwam naar Nederland in 1987. Ze was toen 12 jaar, en dat is geen fijne leeftijd
om opnieuw te beginnen. Ondanks taalproblemen in de eerste jaren, haalde ze tien jaar later
een HBO-diploma. Ze was goed op weg een aangenaam leven op te bouwen, toen in 2004
het noodlot toesloeg en haar broertje overleed. Ze erfde zijn restaurant in Hilversum en
over haar ervaringen schreef zij een boek.
Mingfang vertelt hoe dat begon: ‘Nederlanders zijn erg geïnteresseerd in andere culturen,
maar Chinezen zijn erg gesloten. Ik was voortdurend bezig vragen te beantwoorden, dus toen
ontstond het idee om een inkijkje te geven in het leven van Chinezen in Nederland.
Ik vind het geen probleem om wat meer openheid te geven en ik wilde graag mijn verhaal met
de wereld delen.’
Alles in het boek is waargebeurd. ‘Ik heb geprobeerd het heel spannend en vlot te vertellen,
zodat het boek leest als een roman,’ vertelt Mingfang. ‘De gebeurtenissen zijn hier en daar
wat gecomprimeerd, en ik kan niet garanderen dat alle dialogen precies woord voor woord zo
gevoerd zijn. Maar ik heb er strikt voor gezorgd dat mijn boek de waarheid zou vertellen.’